87-88 yılları, TRT’nin tek kanalı ekranda Sezen Cumhur ÖNAL. Müzik Yelpazesinde dinlediğim ilk yabancı parçalardandı. Çocukluğumdan bir anı daha eksildi.
O unutulmaz sunumu ile ‘Çikolata Renkli sanatçı Mory KANTE…’ Irkçı bir dünyada ne tatlı bir sunuş yapardı. Evimizde ki siyah beyaz ekranda…
Biz Mory Kante'yi çok sevdik ve söylediği tek kelimeyi anlamadan onun parçasını ezberledik.
Her otobüs garında, kahvehanede, minibüslerde, Radyoda bu mükemmel şarkı çalardı. 45’lik 60’lık kasetlere radyolardan kayıt edilirdi.
Herkes birbirine yekeke diye selam veridi. TV dizilerinde ki, Köle izarolardan mı? Kunta kintadan mı bilinmez? Millet olarak siyahilerden daha siyahiydik. Öz vatanlarından koparılarak, kıtalara taşınarak kırbaçla köleleşen siyah tenliler… Millet olarak düşüncelerimizde, kendi dertlerimizi, yoksulluğumuzu, haklarımızı ve özgürlüğümüzden çok sizler vardınız. Dillerimizde, Çünkü sizin vatanınız yoktu. Bizim derme çatma gece kondu tarzı bir evimiz bir vatanımız vardı. Şükür dualarımız eksik olmazdı gök kubbede.
Ve biz Mory Kante’yi dinlerken, Sesin de, Afrika halklarının gördüğü işkenceleri hissederdik, yüreğimizde…
Şimdi, ülkemiz bize o kadar yabancılaşmış. O kadar yalnız bırakmış ki Öz evladını, kendi yurdunda yabancılar olduk… Metropol tarzı mülteci kamplarında… Konuşmak yasak, düşünmek yasak… Tenin siyahlığından çok umutları kapkara olan bir gelecek, gençlerin gözünde…
Mahallede herkes bu şarkıyı söylerdi, bakkala gider. Sakız alır, kaç para dediğimizde yeke yeke derdi. bizde mistin miya miyya yekeeke yuhoma yekkee der çıkardık…. Çocukluğumdan bir anı daha eksildi. Gelecekte ki umut gibi…
Hakan ATALAY